''...πρώτη συνταγή για την ευτυχία: να αποφεύγεις τις μεγάλες αναπολήσεις από το παρελθόν...'' Andre Maurois
Το παρελθόν είναι κομμάτι της ζωής μας, συνεπώς θα το
φέρουμε για το υπόλοιπο της ζωής μας μέσα μας, είτε το θέλουμε είτε όχι. Είναι οι
σωστές ή οι λάθος επιλογές που κάναμε, τα μαθήματα που πήραμε, τα λόγια που
είπαμε, με λίγα λόγια είναι εμείς! Είναι κομμάτι του εαυτού μας που με την πάροδο του
χρόνου απλά μετατρέπεται από βίωμα σε ανάμνηση. Όσο κι αν έχουμε προχωρήσει
αφήνοντάς το πίσω, πολλές φορές νιώθουμε την ανάγκη να γυρίσουμε πίσω
αναζητώντας αυτό το απροσδιόριστο ''κάτι'', ίσα ίσα για να ξαναζήσουμε μια και
μοναδική στιγμή, είτε μέσα στα σκοτεινά, ξαπλωμένοι ακούγοντας ένα τραγούδι που
απλά κάτι θυμίζει, είτε ανοίγοντας για λίγο τη μισόκλειστη πόρτα μιας παλιάς ιστορίας.
Περασμένα… ξεχασμένα κι όλα καλά;
Έχουμε κλείσει πόρτες… έχουμε ανοίξει άλλες… και είμαστε
καλά! Ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε… ή τουλάχιστον έτσι λέμε!
Μια σχέση θέλει πολλή φροντίδα και πολλή δουλειά και από τους δυο
για να μπορέσει να επιβιώσει. Ανάμεσα στα πολλά που έχει ανάγκη για να
επιβιώσει είναι και η αποκοπή της από το παρελθόν καθενός από τα δυο άτομα που
την απαρτίζουν. Είμαι μαζί με κάποιον σημαίνει πως αποδέχομαι, αγαπώ και
σέβομαι το παρελθόν και το παρόν του. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως πρέπει να
βλέπω το παρελθόν να εισβάλλει μέσα στη σχέση.
Πιο συγκεκριμένα:
''Πόσες σχέσεις είχες πριν από εμένα;'':
Είναι σύνηθες το φαινόμενο οι νέοι να ρωτούν και να
μαθαίνουν (και μάλιστα με κάθε λεπτομέρεια) το παρελθόν του συντρόφου τους. Δεν
υπάρχει λόγος! Το παρελθόν είναι κάτι που πέρασε και είναι άδικο από τη στιγμή
που πέρασε να προκαλέσει νέες ανασφάλειες και τσακωμούς. Μαθαίνοντας το
παρελθόν, πέραν του ότι ο ίδιος, ο οποίος θέτει τις ερωτήσεις, είναι ένα ανασφαλές άτομο που δεν
προσπαθεί να διορθώσει αλλά αντιθέτως, ενισχύει το μέγα ελάττωμά του, δημιουργεί και
νέες ανασφάλειες. Η παραμικρή κίνηση μπορεί να πυροδοτήσει ομηρικούς καβγάδες,
προκαλώντας φοβίες και στο έτερον ήμισυ που από ένα σημείο κι έπειτα, θα νιώθει περιορισμό και καταπίεση.
Από την άλλη, υπάρχει και η περίπτωση που ο ένας από τους δυο συντρόφους αφήνει να μαθευτεί το παρελθόν του. Ο λόγος και πάλι οι ανασφάλειες που
τον κυριεύουν και τον οδηγούν στο να επιθυμεί να προκαλέσει τη ζήλια του
συντρόφου του ή απλά να καυχηθεί για το παρελθόν γεμάτο εμπειρίες. Όσες φορές
και να νιώσουμε την ανάγκη να μιλήσουμε για το παρελθόν μας καλύτερα να μην το
κάνουμε ή απλά ας δώσουμε μια δεύτερη σκέψη στην πράξη μας αυτή… εξάλλου η
δεύτερη σκέψη πάντα είναι και η πιο ορθή.
Αυτό που πρέπει να σκεφτόμαστε είναι πως το παρελθόν πέρασε
και τώρα είμαστε εμείς. Για να έχουμε έναν σύντροφο σημαίνει ότι έχει προηγηθεί μια διεργασία, και εν τέλει, η σχέση έγινε από επιλογή κι όχι από
τύχη. Αυτό σημαίνει πολλά! Είμαστε εμείς και η σχέση...αυτό έχει σημασία...κι
αυτό είναι που αξίζει!
Εξάλλου ό,τι βρίσκεται στο παρελθόν και υπήρχε δυνατότητα
να υπάρχει και στο παρόν, και γιατί όχι και στο μέλλον, μάλλον δεν άξιζε και τόσο
για να μην τα κατάφερε…!!
